Voorbezoek in New Mexico

dag 1

Zaterdag 24 februari 2007

Een lange reis voor de boeg. We vertrekken om goed 10.00 uur vanaf station Almelo met een grote groep.
Denderend door Nederland op weg naar Schiphol. Op Schiphol inchecken en dan door naar de KLM lounge. We vliegen businessclass dus mogen we daar naar toe. Om 15.15 uur vertrekt ons vliegtuig naar Houston.
Al vliegend in een klein vliegtuig (privat air, ong. 44 stoelen) gaan we naar Houston.
Over groenland, canada en dan naar beneden. Een vlucht van ruim 8 uur. In Houston moeten we overstappen naar een kleiner vliegtuig die ons naar Midland zal vliegen. We zijn best moe en dan gaan we van een 'luxe' vliegtuig over in een kleiner vliegtuig voor een vlucht van anderhalf uur.
Moe komen we rond 23.00 uur (lokale tijd) aan in Midland waar een busje ons naar het Midland Hilton hotel gaat brengen.
Nu maar eerst eens lekker slapen.

Dag 2

Zondag 25 februari 2007

Na een heerlijke nachtrust, op naar een heerlijk ontbijtje. We zijn vroeg, het is mooi zonnig weer buiten. Het ontbijt bestaat uit een buffet of keuze van de kaart. Ja, we zijn in het land van het vele eten beland.  Het buffet bestaat uit eieren, bacon, saucijsjes, rosti, en waar is het brood??? Na zoeken vinden we dat: casinobrood en pitabroodjes. Ofwel weinig brood hier.
Om 10.00 uur vertrek vanaf het hotel. We hebben deze week een grote touringcar ter beschikking (54 personen en we zijn met een groep van 20). We touren door Midland en gaan enkele winkels langs. Dan om 13.00 uur hebben we lunch bij Clear Springs Restaurant. Een gezellige plek en erg druk. Nog even wachten op de tafels voor ons en dan bestellen maar. Oké,  keuze te over. Ipv stokbrood met kruidenboter (zo gewend) komt er een grote schaal met gefrituurde uienringen met een grote bak knoflooksaus op tafel. Erg lekker maar ook erg vullend. En straks komt de bestelling nog. Ofwel VEEL ETEN, GROTE PORTIES.
Na de lunch gaan we via Odessa, Andrews en Seminole naar onze toekomstige woonplaats: Hobbs.
Rond half 5 checken we in in de Holiday Inn Express. We hebben uitzicht op onze woonwijk in aanbouw.
Even een rustpauze. Om 19.00 uur worden we weer bij de bus verwacht. We eten vanavond bij de Pacific Rim en hebben daar een Welcome Dinner.
Een afstand van nog geen 5 minuten lopen en wij gingen in de bus .
Een deel van de groep is lopend terug gegaan. Voor ons was het bedtijd.

dag 3

Maandag 26 februari 2007

Ontbijt in het hotel. Ook hier geen brood te bekennen. Vooral donuts, eieren, muesli en iets wat op wentelteefjes lijkt. Maar er is eten en het smaakt ook nog wel.
9.00 uur gaat de bus. We gaan vandaag naar de site kijken: hoever zijn ze ermee, waar ligt het, enz.? Eerst even langs een grote supermarkt om een idee te krijgen. De Wal Marts is een giga supermarkt (Makro idee) en heeft alles. Levenswaar, speelgoed, alcohol en zelfs pistolen. En langs de zijkanten een kapper, nagelstudio, brillenzaak, noem maar op. En ... tegenover onze nieuwe woonwijk.
Dan een korte tour door Hobbs en langs de huizen. Even een kijkje in de woonwijk en ook in een soort modelwoning. Een mooi huis, voor ons wel een extra slaapkamer nodig. Maar er worden nog meer huizen gebouwd. We komen niet als collega's direct naast elkaar, maar wel in dezelfde wijk.
De masterbedroom is inmens groot en heeft een nog even zo grote badkamer er bij aan.
Zoals je het ziet in de programma's, zo ziet het er hier ook uit. Alleen de woonkamer is dan in vergelijking klein.


Een half uur rijden ongeveer en dan zijn we bij de site. Een kale vlakte, wat machines in de verte en meer zien we niet. Klopt. Er staat ook nog niets. Nu krijgen we te horen dat er nog geen echte bouw is geweest, een bouwstop. Ze gaan binnenkort echt beginnen. Dit betekent dat we niet dit jaar al zullen vertrekken, maar dat het volgend jaar maart (±) gaat worden. Een domper voor de groep en zeker ook voor ons. Het terrein kunnen/mogen we niet op, die wordt streng bewaakt *nu al*.  In het plaatsje Eunice  wordt ons op het kantoor uitgelegd waarom de bouw stop was (vergunning niet goed) en wat nu het schema van bouwen wordt.

Lunch at the Bakery in Eunice. En dan weer terug naar Hobbs voor onze 1e schooldag.
We krijgen een culturele training. Hoe denken wij over Amerikanen, hoe zien zij ons. Wat moeten we weten om hier te wonen, wat is een cultuurshock, wat kunnen we verwachten. Een erg leerzame middag, die ook nog eens leuk gebracht werd.
's Avonds dineren we in Zia Park Casino. In de winter alleen als casino (alleen automaten) en als gokplek, maar verder is het een paardenrenbaan met gokgelegenheid.
Het is een bar/grill. Maar we zitten toch nog vol van de lunch dus bestellen maar iets 'kleins'. De chickenwings zijn hier eeeerrrrrrggggg spicy. (volgens Leon)

dag 4

Dinsdag 27 februari 2007

De morgen waar de heren héél veel zin aan hebben, want de auto's staan op het programma. Eerst maar eens ontbijten bij de buren (IHOP = International House of Pancakes), maar dan alleen de heren. Want de dames gaan uit... ontbijten op de Country Club met andere expat dames. Nu kunnen we al onze vragen over emigreren stellen en ook meteen wat dames leren kennen. Een variatie van vrouwen: UK, Litvania, Holland (4 jaar), Duitsland. De country club zelf is een club met o.a. een golfbaan en is alleen voor leden (ong. 120 dollar p/m). Toch heel zinvol. Al snel was de tijd om, want voor Leon en mij was het schoolbezoek gepland. (zie school)
De overige dames gingen terug naar het hotel, de heren waren op zoek naar hun droomauto. Later zijn Leon en ik toch ook nog snel naar de auto's wezen kijken en we hebben er een uitgezocht. Een GMC Acadia lijkt ons wel wat.

Als lunch gingen we naar het China Buffet. Voor nog geen 8 dollar onbeperkt buffet-eten. Chinees, patat, ijs en fruit, volop keus. En dat is dan de lunch!
Na de lunch moesten de heren de schoolbanken weer in. Een teambuilding met de nieuwe amerikaanse collega's. Gisteren is besloten dat wij (dames) hier toch niet echt bij hoefden te zijn, dus het is een vrije middag voor ons.
Sue is met ons Hobbs ingereden en we zijn naar Albertsons geweest. Weer een grote supermarkt, maar meer met vers producten en buitenlandse producten. Na een uurtje waren we daar wel uitgekeken en zijn we terug naar het hotel. Stoelen opgetrommeld om buiten in de zon te kunnen zitten. Terrasjes e.d kennen ze hier niet, dus maken we ons eigen.
Om 18.00 uur worden we door Johnny (buschauffeur) opgehaald om ons bij de heren te vervoegen. Daar hebben we in het Lea County Event een diner met de amerikanen.
Na het diner gaan we naar Chillies (bar/restaurant), maar al snel liep dit in de soep (legitimaties, drukte). Naar de wallmart en zelf drinken halen om in het hotel gezellig te zitten. Daar kregen we zelfs een eigen 'kamer' om als bar te gebruiken. En na een geslaagde avond op naar bed.

dag 5

Woensdag 28 februari 2007

Ontbijt bij de IHOP, die heeft toch meer keuze als ontbijt.
En dan een dag in de schoolbanken. Dus naar het New Mexico Junior College (NMJC).
We beginnen om 9.00 uur met officer Stone. Hij vertelt ons over de criminaliteit, alcohol, verkeer en wat je moet doen als je wordt aangehouden.
Om 10.00 uur komt er iemand wat vertellen over de Social Security. Nou dat komt ongeveer neer op onze Sofi nummer en 'wetgeving'. Dus dat was minder interessant. Op naar de volgende.
Om 11.00 uur komt dan iemand van het Lea Regional Medical Center. Hij vertelt over het ziekenhuis, over de huisarts en nog meer dingen over de gezondheidszorg. Praktisch en nuttig.
Daarna vertrekken we weer naar het centrum, dit keer naar Cattle Baron's. Seafood en grill. Een kijkje op de kaart zegt alweer genoeg. Inmiddels zijn we erachter wat de filosofie is van de Amerikanen:
WHEN IT'S NOT FRITED, IT ISN'T FOOD. Ofwel als het niet gefrituurd is dan is het ook geen eten.
Dus bestellen we het kleinste wat er is en laten vervolgens nog de helft staan. (1 krop sla met toebehoren voor 1 persoon is wel een beetje veel van het goede, toch?)

Dan weer terug in de schoolbanken. Daar horen we dat de apotheker niet komt. Dus hebben we tijd om eens een kijkje te nemen op de NMJC. We lopen naar een andere lokatie en zien daar een hele grote fitnessruimte. Hier kunnen we misschien dan gaan fitnessen straks. Ook zit in dit gebouw het opleidingscentrum van Urenco voor de amerikanen.
Om 14.30 komt Brenda Brooks van NEF. Zij zal voor ons 'veel' kunnen betekenen. Vrijwilligerswerk, op zoek naar een dokter, contacten met de pers. Een soort PR-dame die ons wat weg wijs kan maken en evt. ondersteunen als we iets niet kunnen vinden.
Na haar praatje zou de bank komen, maar ook die waren verhinderd. Dus het einde van de dag werd door een dame van het arbeidsburo aangekondigd. Zij vertelde in het kort over de mogelijkheden voor de dames om te werken in NM. Eigenlijk is het zo als je werk wilt kun je wel wat krijgen. (tenslotte is de WallMart al dicht om 24.00 uur ivm personeelstekort)
Als afsluiter van de avond en onze laatste nacht in Hobbs gaan we dineren in Holidaze (sportcafe).
Morgen is het vakantie!?

dag 6

Donderdag 1 maart 2007

Uitchecken bij het hotel. Ons laatste ontbijt bij de IHOP. Eindelijk een maaltijd op de kaart gevonden die als ontbijt te doen is. Dan wel alle 'sides' achterwege gelaten. Om 9.00 uur vertrekken we uit Hobbs en gaan op weg naar 2 dagen touren in de omgeving, ofwel vakantie.
We rijden naar Ruidoso waar we een nacht verblijven. De Sierra Blanca (berg) zien we al snel maar het duurt nog bijna 2 uur voor we daar in de buurt zijn. Onderweg zien we wat raffinaderijen en grote farms. Langzaam verandert de vlakte met jaknikkers en woestijn in een meer heuvelachtig gebied. En dan zitten we in de bergen. We komen rond 12.00 uur aan bij het hotel The Inn of the Mountain Gods. Ruidoso is een indianenreservaat en we zien dan ook eigenlijk alleen maar natives aan het werk. Een sjiek hotel 5*, maar de prijs valt mee. 170 dollar voor de nacht, de grootste inkomsten zullen ze wel van het casino hebben.
Het hotel heeft een prachtige uitkijk op de Sierra Blanca.

Na de lunch in de Inn gaan we op weg naar de bergen. We gaan paardrijden. Op de heenweg een paar mensen afgezet, die niet mee gingen, in het plaatsje Ruidoso. Daar reed onze Johnny tegen een container aan met de bus. Een grote diepe kras op zijn mooie bus. Maar blijkbaar maakten wij ons hier drukker om dan hij.
Dus verder naar de paarden. We hebben een tocht van een uur gemaakt door de bergen. Een leuke maar vermoeiende tocht, heuvels en smalle paden.
Dan halen we de anderen weer op en kijken zelf nog wat rond in het dorpje. Het seizoen is wat voorbij hier, want de meeste winkels (souvenirshop) zitten dicht, net als de ski-piste. Oké, terug naar het hotel om weer bij te komen.
Om 19.00 uur is het tijd om te vertrekken naar Weber Grill Micro Brewery. Een restaurant wat heel veel soorten bier heeft.  Voor de proeverij kregen we dus 8 grote kannen bier. Veel smaken, veel kleuren. Het donkerste bier was bijna zwart, 1 smaakte naar chocola, 1 soort heette alien-bier.  En een goede maaltijd erbij.
Na het eten terug naar het hotel. Even een rondje maken door het casino. Dit keer een echt casino, met pokertafels en roulette. We hebben maar geen gokje gewaagd. Enkele van de groep wel en die hadden zelfs nog geluk.
Morgen willen we vroeg op om eens rond te wandelen, hier is het onwijs mooi.

dag 7

Vrijdag 2 maart 2007

Vroeg op. Het is 6 uur, de zon komt op boven de berg. We gaan wandelen. Even vragen bij de hotelbalie of er een route rond het meertje is. Ze kijken ons verbaasd aan, hollanders gekleed in een trui met zomerjas. Weet u wel hoe koud het is buiten? Nou omgerekend was het maar -4 graden. Om het meer mochten we niet, hier liep veel te veel wild: beren, elanden, enz.
We zijn naar buiten gegaan en hebben een stuk over de golfbaan gelopen. Toen langzaam terug naar het hotel. Leon is nog verder gegaan en uiteindelijk samen met een collega is hij toch rondom het meer gelopen. Onderweg geen wild gezien, wel een auto met 'indianen'. Met de vraag of ze wel een vergunning hadden om foto's te maken, dan moeten we de camera's in beslag nemen. Terwijl Leon zijn collega verbaasd aankijkt beginnen de heren te lachen. Mooie foto's gemaakt. En ik zit achter een grote glazen wand te kijken hoe de zon opkomt. 
Dan ontbijten en alweer vertrekken uit het hotel.
Van Ruidoso gaan we naar Alamogordo. Langzaam de berg af. We gaan richting White Sands, maar komen zo eerst langs de AirForceBase. Hier komen vele amerikaanse collega's vandaan. En dan zijn we bij White Sands.
Een soort woestijn van gipszand. Duinen van zand en mooie planten. In de zomer zal het nog mooier zijn, maar waarschijnlijk te warm. Yukka's en cactussen volop hier. We zijn tot het 'midden' gereden en dan is het een en al wit. In het midden ligt een klein watertje. Het water wil hier niet de grond in trekken.

Dan terug de bus in, het zand uit de schoenen en weer op weg. In Alamogordo stoppen we bij Chilli's om te eten. De buschauffeur is telkens weg. Hij blijkt zijn bus te repareren. Eten bestellen en aan zijn bus werken tussendoor. Geweldig die man.
Via Cloudcroft gaan we naar Lovington en dan weer terug naar Hobbs. Hier laten we Paul en Sue achter, zij zijn deze week meegeweest om ons te begeleiden. Paul is een amerikaan die voor de firma werkt, relatie en PR. Sue is zijn vrouw en ging ook mee. Zij gaan naar huis (Midland) en morgen zien we ze op het vliegveld weer.
Dan door naar Odessa. Het laatste hotel in, the Elegant Hotel.  Een groot hotel met (echt waar) een café.
Hier hebben we onze avond doorgebracht. En ook daar gegeten. Nog vol van de middagmaaltijd maar besloten om een sandwich te bestellen. Die hebben we met z'n 2en opgegeten en nog was er patat over, want dat krijg je ernaast.

dag 8

Zaterdag 3 maart 2007

Afsluiting van deze week. We hebben nog tijd om even te shoppen. Om 9.00 uur waren we bij het winkelcentrum in Odessa. Op jacht naar 'souvenirs', of iets leuks voor de kinderen. Dat viel tegen. Ten eerste omdat de meeste winkels pas open gingen om 10.00 uur en ten tweede omdat hier bijna niets aan souvenirs te halen valt.
Leuk gezicht is dat hier in het winkelcentrum de mensen gaan joggen, wandelen. De normaalste zaak van de wereld blijkt. Wat ook in dit winkelcentrum te zien was: een ijshockey baan.
Om 10.30 uur is het dan tijd om te vertrekken naar  het vliegveld van Midland. Daar nemen we afscheid van onze Johnny. Een gezellige man, die ons overal echt voor de deur afzette. Dit is alleen bij Chilli's niet gelukt. Zijn bus die ziet er weer puik uit. Er zit zelfs alweer kleur op. Ook bij het vliegveld Paul nog dag kunnen zeggen.
Henk en Herman zullen nog een week aan het werk moeten, dus die laten we achter. Een laatste groepsfoto en dan inchecken.
Dan schoenen uit, riemen af, losse spullen in de bakken en door de poortjes. Er heerst code oranje dus er wordt scherp gecontroleerd.
En dan op nog even wachten en in het eerste vliegtuigje. Vertrek om 13.05 uur. Op naar Houston.
Daar aangekomen kunnen we bijna direct door naar het volgende vliegtuig. Leuk hoor businessclass. Je mag als 1e het vliegtuig in. En dit keer een grote boeing 747 (of zo). Wij zitten beneden met 3 stellen en de overige zitten boven in het vliegtuig. Weer super de luxe. Als je dit te vaak doet wil je niet eens meer terug naar de economyclass. Maar ja, de prijzen liegen er niet om.
Nog even en dan zijn we weer terug in Holland. Nou ja, even is dan wel ongeveer 7 uur. We vliegen nu wat meer in een rechte lijn en het vliegtuig is wat groter dus meer vermogen.
Om 7.00 uur staan we dan op schiphol. De anderen gaan met de trein terug, wij worden opgehaald. Rond 9.00 uur zijn we dan allemaal weer op weg naar huis. (treinen reden niet eerder en onze taxi was er ook om 9.00)
Een lange reis en we zijn blij om de kinderen weer te zien. Maar we zijn ook erg moe.